جمعه شب گذشته اسحاق جهانگیری که در فضای رسانه‌ای دلار 4200تومانی به نام او دلار جهانگیری خوانده می‌شود، پرده از ماجرا برمی‌دارد و در کلاب‌هاوس می‌گوید: فقط برای چند‌ماه قرار بود ارز 4200باقی بماند. در مردادماه 97که رئیس جدید بانک مرکزی آمد، جلسه سران 3 قوه تشکیل شد. در آن جلسه بحث سیاست‌های ارزی بررسی شد؛ باید تصمیم جدی گرفته می‌شد. آنجا براساس اصرار برخی از سران قوای سه‌گانه، تصمیم بر این شد که ارز 4200بماند.
مرد شماره 2پاستور درباره اینکه چرا او حاضر شد از دلار 4200تومانی در فروردین 1397رونمایی کند، توضیح می‌دهد: درباره اینکه گفته شده دلار جهانگیری، باید بگویم در شب تصمیم‌گیری، اعضای جلسه شامل تیم اقتصادی دولت و غیردولت بود، در پایان تصمیم‌گیری، اعضای دولت و برخی از مشاوران رسانه‌ای آقای رئیس‌جمهوری پیشنهاد کردند برای اینکه تصمیم نشست تحت عنوان تصمیم دولت در جامعه جا بیفتد، جهانگیری آن را اعلام کند، اما من مخالف بودم. دلار 4200مصوبه جلسه سران 3 قوه است؛ اینکه آقایان در موردش اظهارنظر نکرده‌اند بعداً به‌خودشان برخواهد گشت.
نکته مهم در معمای دلار جهانگیری، اینجاست که کدامیک از سران قوا اصرار داشتند که نرخ دلار 4200بماند و چرا سران قوا پس از آن با وجود گلایه‌های زیادشان از دلار 4200حاضر به لغو آن نشدند؟ در زمانی که دلار 4200تومان اعلام شد یعنی فروردین 1397، علی لاریجانی، صادق لاریجانی و حسن روحانی به‌ترتیب به‌عنوان روسای قوه مقننه، قضاییه و مجریه، سران 3قوه کشور بوده‌اند و در 16اسفند همان سال بود که سیدابراهیم رئیسی به‌عنوان رئیس قوه قضاییه منصوب شد.
براساس روایت جهانگیری، جلسه سران قوا که در آن برخی از سران، بر تثبیت دلار 4200اصرار و آن را مصوب کرده‌اند در مرداد 97یعنی با روی کار آمدن عبدالناصر همتی، تشکیل شده است. جلسه‌ای که 6مرداد 1397با عنوان جلسه شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی با حضور سران قوا تشکیل و در آن علاوه بر علی و صادق لاریجانی، حسن روحانی، اسحاق جهانگیری، محمود واعظی، عبدالناصر همتی، محمدجعفر منتظری، غلامحسین محسنی اژه‌ای، عبدالرضا رحمانی فضلی، محمدباقر نوبخت، غلامرضا تاجگردون، کاظم جلالی، محمدرضا پورابراهیمی، مسعود کرباسیان و محمد نهاوندیان حضور داشتند اما در پایان نشست بازهم این اسحاق جهانگیری بود که روبه‌روی دوربین صدا و سیما از مصوبات جلسه سخن گفت.
از آن زمان تاکنون هیچ‌کدام از اعضای حاضر در آن نشست چه نمایندگان قوه قضاییه، چه نمایندگان قوه مقننه و البته اعضای دولت، گزاره‌ای را که جهانگیری مطرح می‌کند، مبنی بر اینکه در جلسه ششم مرداد بر تثبیت دلار 4200تأکید شده، رد نکرده‌اند اما تنها قربانی این ماجرا، کسی نیست جز اسحاق جهانگیری. آیا او گزینه مناسبی برای قربانی شدن پای تصمیم عالی‌ترین مقام‌های قوای سه‌گانه بوده است؟
جهانگیری پیش از این در دی‌ماه پارسال درباره جلسه ششم مرداد 1397فاش کرده بود؛ ابقای ارز ۴۲۰۰ تومانی تصمیم سران قوا بود. او می‌گوید: همه در روزهای سخت از مسئولیت شانه خالی می‌کنند و دنبال قربانی هستند و می‌خواهند یک نفر مسئولیت را بر عهده بگیرد.
او توضیح می‌دهد: تصمیم دولت این بود که ارز 4200تومانی برای چند‌ماه برقرار باشد و متناسب با نرخ تورم، افزایش یابد اما در مردادماه همان سال جلساتی که میان سران قوا برگزار شد و رئیس‌کل بانک مرکزی هم صحبت کرد و همین آقای پورابراهیمی (رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس) که حالا سخنان دیگری می‌گوید در آن جلسه حضور داشت و با توجه به شرایط کشور موافق بود که ارز 4200تومانی ابقا شود.
این یک پرده از ماجرای تلخ دلار 4200تومانی است اما پرده دیگر مبهم‌تر است. در پرده دوم جای سران قوا تغییر می‌کند، از اسفند 97صادق لاریجانی جای خود را به سیدابراهیم رئیسی می‌دهد و از خرداد 99محمدباقر قالیباف جای علی لاریجانی به‌عنوان رئیس مجلس می‌نشیند.
ابهام اینجاست که چرا در این فاصله سران نظام به فکر ابطال مصوبه دلار 4200تومانی نیفتاده‌اند و چرا به هنگام تصویب لایحه بودجه 1400در کمیسیون تلفیق قرار شد فعلا نرخ دلار 4200بماند؟ روشن است که هر 3 قوه و سران آنها در طراحی دلار 4200تومانی سهیم بوده‌اند ولی تنها اسحاق جهانگیری قربانی دلار جهانگیری شده است. اما او نباید سکوت کند، بهتر است برای روشن شدن ماجرا، مشروح مذاکرات جلسه ششم مرداد 1397، منتشر شود.
