رمزگیری یا فیشینگ (Phishing) به تلاش برای به‌دست آوردن اطلاعاتی مانند نام کاربری، گذرواژه، اطلاعات حساب بانکی و مانند آنها از طریق جعل یک وبگاه، آدرس ایمیل و… گفته می‌شود. فیشینگ روشی مخرب برای دسترسی به اطلاعات بانکی افراد و سرقت اموال آنان است. در تعریفی دقیق‌تر باید گفت که حملات فیشینگ، بر پایه تکنیک‌های مهندسی اجتماعی بوده و با توجه به استفاده مهاجمان از شیوه‌های نوین برای این نوع از حملات، می‌توان آن را اصلی‌ترین تهدید امنیتی دانست.
در اکثر موارد، در قبال کسانی که در دام کلاهبرداران در فضای مجازی می‌افتند و حساب‌های آنها مورد دستبرد قرار می‌گیرد، هیچ‌گونه مسئولیت قانونی‌ای متوجه بانک‌ها نیست. ورود ابزارهای نوین در حوزه بانکداری و متنوع شدن ابزارهای پرداخت، در حالی در سال‌های گذشته، تحول بزرگی در نظام بانکی و نحوه دسترسی مردم به خدمات بانکی ایجاد کرده که در کنار مزیت‌های زیادش، مشکلاتی را نیز در پی داشته و چالش‌هایی را برای افراد جامعه به وجود آورده است. کلاهبرداری اینترنتی با روش‌های مختلف برداشت غیرمجاز از حساب‌های بانکی افراد، در حالی در سال‌های اخیر شیوع زیادی پیدا کرده و ضررهای هنگفتی به مال افراد زده که با وجود هشدارهای نهادهای ذی‌ربط به مردم، برای توجه و دقت بیشتر در انجام عملیات بانکی و خرید در فضای مجازی، همچنان موضوع مربوط به سرقت اطلاعات از کارت‌های عابربانک و هک‌اینترنتی حساب‌های بانکی بخشی از اخبار حوادث را به خود اختصاص داده است.
با توجه به این موضوع، مطلوب است ضمن تقویت ایجاد زیرساختارهای لازم امنیتی از سوی نهادهای ذی‌ربط، ارائه پوشش بیمه‌ای حفاظت از حساب‌ها و تراکنش‌های بانکی به‌منظور اطمینان خاطر مشتریان، با اولویت مورد پیگیری قرار گیرد. این بیمه‌نامه همچنین می‌تواند تا حد زیادی ریسک‌های پیش‌روی صنعت بانکداری را کاهش دهد. جزئیات این پوشش، شناسایی خسارت‌های مربوط به این حوزه، مخاطرات و چالش‌های مشترک بین بانک و بیمه، نرخ‌گذاری آن و فاکتورهای موثر بر نرخ، حدود تعهدات شرکت بیمه و… نیازمند بررسی‌های دقیق و ارائه اطلاعات لازم از سوی پلیس فتا و سایر سازمان‌های مربوط خواهد بود.
