به گزارش بنکر (Banker)، روشن است که آنچه او بیان کرده، نه براساس داده‌های تورمی مرکز آمار که برگرفته از گزارش رسمی بانک مرکزی است که هر‌ماه تورم را حساب می‌کند اما منتشر نمی‌کند.
براساس گزارش مرکز آمار ایران، بالاترین نرخ تورم نقطه به نقطه در یک سال اخیر ثبت نرخ تورم 49.5درصدی در فروردین 1400بوده و پس از آن و به‌ویژه نرخ تورم نقطه به نقطه از خردادماه از 47.6درصد به 35.7درصد در پایان آبان‌ماه کاهش یافته است.
به این ترتیب نرخ تورم نقطه به نقطه براساس اعلام مرکز آمار ایران در سه‌ماه نخست فعالیت دولت سیزدهم 7.5درصد و در دو‌ماه نخست 8درصد کاهش داشته است. اما آنچه خاندوزی به آن اشاره می‌کند، این است که اوج نرخ تورم نقطه به نقطه در پایان مرداد سال‌جاری 55درصد بوده و در سه‌ماه نخست فعالیت دولت به 41درصد رسیده است.
یعنی یک اختلاف 5.3درصدی بین روایت مرکز آمار ایران و بانک مرکزی در محاسبه نرخ تورم. پیش از این هم سیدابراهیم رئیسی نرخ تورم بانک مرکزی را استناد قرار داده بود و حالا مشخص نیست وقتی گزارشی که مبنای تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری تورمی است، روایت بانک مرکزی است، توقف طولانی‌مدت انتشار این آمارها چه مبنایی می‌تواند داشته باشد.
به‌گفته خاندوزی نرخ تورم نقطه به نقطه پایان آبان امسال 41درصد بوده و می‌شود استنباط کرد که نرخ 35.7درصدی مرکز آمار مبنای قضاوت دقیق نمی‌تواند باشد. گذشته از 2روایت تورمی از سوی 2نهاد رسمی کشور، مهم این است که نسخه نجات اقتصاد ایران از بیماری مزمن تورم بالا چیست و نرخ تورم در سال آینده و 4سال آینده چه مسیری را طی خواهد کرد.
بدیهی است که تورم بالا یک بلای خودخواسته‌ای است که سفره‌ها را کوچک‌تر می‌سازد. وقت آن است که به بلندمدت نگاه کنیم و ارتفاع تورم را پایین آوریم.
