رمزارزها به عنوان مال یا دارایی شناخته می‌شوند؟

در بحث حقوقی، «مال» مفهومی است که شامل هر چیزی می‌شود که دارای ارزش اقتصادی و قابلیت مبادله است و برای آن می‌توان پول یا مال دیگری پرداخت کرد.

به گزارش بنکر (Banker)، بر اساس تعریف حقوقی، هر چیزی که در بازار ارزش معادل پول داشته باشد، به عنوان «مال» شناخته می‌شود.

از منظر فقهی، «مال» به معنای چیزی است که در مقابل آن، مال دیگری ارائه می‌شود.

همچنین، آنچه که عقلای جامعه به آن رغبت نشان می‌دهند نیز می‌تواند مال تلقی گردد.

محقق ایروانی دو معیار برای تعریف مال مطرح می‌کند:
۱. «نیاز مردم به آن»، که اشاره به ضرورتی دارد که افراد در زندگی روزمره یا در امور اخروی به آن دارند.
۲. «عدم امکان وصول به آن بدون انجام عمل» که به معنی این است که به هر مالی باید از طریق فعالیت انسانی دست یافت.

با توجه به تعاریف حقوقی و فقهی، تردیدی نیست که رمزارزها به عنوان مال محسوب می‌شوند:

رمزارزها از لحاظ اقتصادی دارای ارزش مبادله هستند.

تمایل عمومی به رمزارزها، باعث افزایش قابل توجه ارزش بازار جهانی آن‌ها شده است.

مردم در ازای خرید رمزارزها، مالی پرداخت می‌کنند که می‌تواند شامل ریال، ارزهای خارجی یا رمزارز دیگر باشد.

رمزارزها برای برآورده کردن نیازهای دنیوی از جمله سرمایه‌گذاری و پرداخت‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

استفاده و تملک رمزارزها نیازمند فعالیت انسانی است.

باید توجه داشت که رمزارزها به معنای «حقیقی» ارز نیستند. اصطلاح «ارز» به پول رایج یک کشور اشاره دارد که توسط دولت و بانک مرکزی آن کشور تضمین می‌شود.

هیچ‌یک از رمزارزها به عنوان پول رایج کشورها شناخته نمی‌شوند و هیچ دولتی هم ارزش آن‌ها را تأیید نکرده است.

بنابراین، گسترش اصطلاح «ارز» به رمزارزها به طور مجازی صورت گرفته است و در نظام بانکی به معنای حقیقی خود کاربرد ندارد.