کیومرث صابری فومنی یا همان «گل آقا» را می‌توان به جد پایه‌گذار طنز بعد از انقلاب دانست؛ کسی که در اوج روزهای جنگ تحمیلی از ۲۳دی سال۱۳۶۳ستون روزانه ویژه‌ای با عنوان «دو کلمه حرف حساب» را برای نوشتن از مشکلات مردم و انتقاد از دستگاه‌های دولتی در روزنامه اطلاعات راه‌اندازی کرد. او با بهره‌گرفتن از شخصیت‌هایی که زاده ذهن خلاق او بودند مانند «شاغلام»، «غضنفر» و… که برخی از آنها در ادبیات عامیانه مردم هم جای گرفتند فضایی ایجاد کرده بود که مردم احساس می‌کردند کسی حرف دلشان را با استفاده از طنزی تلخ و حتی گزنده ولی نه کینه‌توزانه به صراحت با مسئولان مطرح می‌کند و از همین‌رو هم بود که وقتی نخستین شماره مجله گل‌آقا به‌صورت مستقل با ۱۰۰هزار تیراژ در سال ۱۳۶۹منتشر شد، بعد از چند ساعت نایاب شد.
گل آقا
کیومرث صابری فومنی، ۷شهریور ۱۳۲۰و در اوج روزهای جنگ جهانی و اشغال ایران در صومعه‌سرا به دنیا آمد. او فارغ‌التحصیل فوق‌لیسانس ادبیات تطبیقی از دانشگاه تهران بود و به همین دلیل هم بعد از پایان تحصیل جذب آموزش و پرورش شد و در سال‌های پیش از انقلاب در دبیرستان‌هایی مانند صفوی و دکتر هشترودی، زبان و ادبیات فارسی درس می‌داد. صابری همزمان با معلمی، طنزنویسی را هم با مجله توفیق شروع کرد ولی باتوجه به توقیف این مجله در سال‌های پیش از انقلاب ادامه چندانی پیدا نکرد. کیومرث صابری یک انقلابی به تمام معنا بود و همین شد که بعد از پیروزی انقلاب
هم در دولت موقت به‌عنوان مدیرکل بازرگانی وزارت آموزش و پرورش مشغول به‌کار شد و با تشکیل دولت بنی‌صدر از سوی شهید‌رجایی (نخست‌وزیر وقت) به‌عنوان مشاور فرهنگی انتخاب شد. البته صابری اهل سیاست و سیاست‌بازی نبود و همین شد که کار دولتی را کنار گذاشت (در آستانه انتخاب به‌عنوان وزیر) و با کمک محمود دعایی، سرپرست روزنامه اطلاعات به ستونی در این روزنامه پناه آورد و از آن پس نه کیومرث صابری کارمند دولت که «گل آقا»ی طنزنویس شد.
درگذشت کیومرث صابری
او حدود ۶سال (۲۳دی ۱۳۶۳تا نیمه پاییز ۱۳۶۹) در ستون دو کلمه حرف حساب نگاه طنزش به تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و… را با مردم و مسئولان در میان گذاشت و پس از آن به فکر انتشار نخستین هفته‌نامه طنز پس از انقلاب با نام گل‌آقا افتاد؛ مجله‌ای که در کنار او تیمی از بهترین‌ها همچون احمد عربانی، ابوالفضل زرویی نصرآباد، منوچهر احترامی و… قلم می‌زدند و کاری کردند کارستان.
کیومرث صابری در بالا‌بردن ظرفیت نقدپذیری در ایران در دهه‌های ۶۰و ۷۰نقشی اساسی بازی کرد؛ نگاهی که جای خالی آن هم‌اکنون به‌شدت احساس می‌شود. صابری همزمان با دوازدهمین سالگرد انتشار هفته‌نامه گل‌آقا در ۲آبان ۱۳۸۱(شماره ۵۴۸) با انتشار سرمقاله‌ای با نام شخصی و نه مستعار گل‌آقا، از پایان انتشار این مجله خبر داد. کیومرث صابری کمتر از ۲ سال بعد از تعطیلی گل‌آقا (۱۱اردیبهشت ۱۳۶۳) براثر سرطان درگذشت.
