او از جمله کسانی بود که با محمد مصدق قدم اول نظریه ملی شدن نفت را در سال ۱۲۹۲ برداشت. گفته می‌شود که مستوفیالممالک در قحطی بزرگ ایران در سال ۱۲۹۷، جان ۱۶۰هزار ایرانی را از طریق فروش املاک خود نجات داد.
او از خاندان بزرگ آشتیانی و یک دموکرات قدرتمند بود. پس از روی کارآمدن رضاشاه، مستوفیالممالک در انتخابات مجلس ششم شرکت کرد و به نمایندگی تهران انتخاب شد اما پیش از آغاز مجلس، رضاشاه کمی پس از تاجگذاری در اردیبهشت ۱۳۰۵ او را به نخست‌‌‌وزیری انتخاب کرد. مستوفیالممالک در ۲۲ خرداد ۱۳۰۵ کابینه‌‌‌اش را تشکیل داد و با گشایش مجلس در ۲۶ شهریور اعضای دولتش را به مجلس معرفی کرد.
مقدمات احداث راه‌‌‌آهن سراسری ایران (از محل وجوه عایدات قند و شکر)، برنامه‌‌‌ریزی برای تاسیس بانک ملی و عقد قرارداد با شرکتی دانمارکی برای راه‌اندازی نخستین خطوط اتوبوسرانی در تهران در دوران زمامداری او انجام گرفت. اما عمر دولت مستوفی که آخرین دولت او شد، به هفت ماه نکشید. در ۲۹ دی ۱۳۰۵، نود و سه نماینده طرحی برای استیضاح او به مجلس دادند که مواد آن عبارت بود از:
– نوشتن مراسله به کمپانی نفت جنوب برخلاف وظایفی که قوه مجریه بر رعایت آن التزام دارد
– عدم‌توجه به اصلاح امور تجارتی که به فقر و بدبختی تجار و اصناف منتهی شده
– تشکیل و تصویب محکمه غیرقانونی در مالیه که با اصول موضوعه قضائی و قانون اساسی مخالفت داشته است.
– عدم‌علاقه به حفظ مالیه مملکت و مسترد داشتن اموال نایب حسین و ماشاالله دزد و…
– عدم‌توجه و علاقه به امور قضائی و فلاحتی
مستوفی به جای آنکه برای استیضاح در مجلس حاضر شود، استعفای خود را به شاه تقدیم و در ۲۳ بهمن کابینه تازه‌‌‌ای به مجلس معرفی کرد. با پایان عمر این دولت در اردیبهشت سال بعد، مستوفی به حیات سیاسی‌‌‌اش برای همیشه خاتمه داد. در انتخابات سال ۱۳۰۷ مردم تهران او را به نمایندگی مجلس انتخاب کردند اما نپذیرفت.
