چرا بهای طلا بیشتر و بیشتر می‌شود؟

به گزارش بنکر (Banker)،  به نقل از نشنال، هفته گذشته بهای طلا به بالاترین قیمت خود از هفت سال پیش تاکنون رسید و قرار است این روند صعودی همچنان ادامه یابد. حتی اگر سایر بازارها مانند سهام یا اوراق بهادار بار دیگر سقوط را تجربه کنند ـمشابه الگوی مشاهده‌شده در بحران مالی سال ۲۰۰۸ـ قیمت طلا همچنان به همین منوال پیش می رود.

اکنون برای خرید سهام فلزات گرانبها زود نیست،‌ حتی اگرهفته گذشته بزرگ‌ترین صعود بازار سهام  که در ۴۶ سال گذشته بی سابقه بوده،‌ ناگهان به سقوط کشیده شود. اکنون که پناهگاه امن چندانی برای سرمایه های سرمایه گذاران وجود ندارد، فلزات گرانبها پتانسیل صعودی قابل توجهی از خود نشان داده و به عنوان یک حاشیه امن برای جذب سرمایه ها و محافظت از آنها در برابر موج دوم تنش در بازار، محسوب می شوند.

برای کسانی که پیشرفت این فلز زرد را دنبال می کنند باید گفت که طلا برای تحویل ژوئن در روزهای نزدیک به آخر هفته به ۱.۷۴۰ دلار در هر اونس رسید در حالی که بهای نقطه‌ای این فلز ۱.۶۸۵ بود. معمولا بهای طلا و معاملات آتی آن با مقادیر اندکی تفاوت، معامله می شود. این واگرایی قیمت ها به معامله گران نشان می دهد که قیمت بعدی به کدام سو می رود: به سمت بالا.

اگر به زمان بحران مالی بازگردیم، پس از اقدام فدرال رزرو آمریکا برای تحریک اقتصاد این کشور با مبلغ ۷۰۰ میلیارد دلار، قیمت طلا از اواسط اکتبر ۲۰۰۸ به بعد بیشتر و بیشتر شد. در همین زمان، بازارهای سهام نیز در روندی مشابه آنچه هفته گذشته آن روی داده بود، بار دیگر صعودی شدند. اما شاخص سهام بار دیگر سقوط کرد تا سرانجام در مارس ۲۰۰۹، نقاط اوج تمامی سهام‌ها با کاهش ۵۰ درصدی روبرو گردید.

در مقابل،‌ بهای طلا پس از فروش اولیه سال ۲۰۰۸،‌ سقوط دوباره ای نداشت و در ۲۰۱۱ به بالاترین قیمت خود در دوره جدید رسید. سوال اینجاست که آیا این بار، وضعیت متفاوت خواهد بود؟ احتمالا خیر. فدرال رزرو این بار نیز بسته های محرک اقتصاد را تحت عنوان «بمب اتمی» ارائه کرده اند. صندوق بین المللی پول نیز تسهیلات وام جدید یک میلیاردی خود را باز کرده و اتحادیه اروپا نیز قرار است هفته آینده برنامه اضطراری ۵۹۰ میلیارد دلاری خود را تصویب کند.

سرمایه گذاران و دلالان فلزات گرانبها فراموش نکرده اند که چنین برنامه های محرکی برای قیمت طلا و نقره به چه معنی است. در اصل، دنیا پول چاپ می کند و ارزش ارزهای کاغذی را کاهش می دهد. در همین حال، عرضه فلزات گرانبها تقریباً ثابت است و بنابراین قیمت آنها بالا می رود.