در خصوص خبر انتقال بالغ بر ۳میلیارد و سیصد و هفتاد میلیون دلاری اشاره به این نکنه هم خالی از لطف نیست.
معادل ریالی این ارز با نرخ نیمایی، که طبق گزارشات اعلامی حدودا ۱۶۸.۵۰۰ میلیارد ریال می باشد، از کجا و چگونه تامین شده است؟
لازم به ذکر است جهت خرید و انتقال ارز به منظور واردات، وارد کنندگان ملزم به خرید ارز در مقابل ریال به نرخ تخصیصی (در اینجا نرخ نیمایی) هستند و صرفا پس از تامین و ارائه معادل ریالی ارز تخصیص یافته می‌توانند نسبت به خرید ارز و انتقال ارز خریداری شده با استفاده از یکی از ابزارهای مجاز پرداخت از طریق بانکها یا صرافی ها اقدام نمایند .
بدین منظور واردکنندگان می توانند جهت خرید ارز تخصیصی بابت واردات، نسبت به تامین معادل ریالی ارزهای خریداری شده از محل منابع خود به صورت نقدی و یا از محل تسهیلات ریالی دریافتی از بانک عامل، که متصدی انجام تشریفات بانکی واردات مربوطه نیز میباشد، در قالب عقود بانکی و به صورت اعتباری اقدام نمایند.
با توجه به اینکه این حجم منابع ریالی جهت خرید ارز بسختی از سوی یک شرکت واردکننده قابل تامین به صورت نقدی میباشد، به نظر می‌رسد تمام یا بخش قابل توجهی از منابع ریالی بابت خرید ارز از محل منابع بانکی و به صورت تسهیلات اعطایی ریالی به وارد کننده، تامین گردیده که در صورت عدم باز پرداخت و وصول تمام یا بخشی از تسهیلات ، این منابع نیز در ردیف های مطالباتی غیر جاری بانکها قرار گرفته است.
به عبارتی دست در دست هم به مهر به حساب سپرده گذاران بانکی ارزی را برای واردکننده معزز خریداری و برای خروج قانونی تقدیم و ترتیبات انتقال بی بازگشت را هم با کمترین هزینه ها برای ایشان فراهم آورده ایم.
در طول این سه تا چهار سال هم آب از آب تکان نخورده و هیچ رکن ناظری به این حجم از تسهیلات دهی، فروش و انتقال ارز، زمان بندی ایفای تعهدات ارزی و… نظری از سر اعتنا نداشته است .
